Por uns
instantes
Deixo-me
engolir
Pela
engrenagem
Da linha
amarela
Do
metrô: Cinderela
Operária
de devaneios.
As
escadas rolantes
Duplas
serpenteiam
Em
longas caudas
De cinco
voltas.
E a cada
segundo eclode
Uma
avalanche
De
braços, pernas
E
cabeças submersas
Em seus
enigmas.
Ouço um
grito então
De
humanidade
Em meu
silêncio mecanizado;
E por um
momento consigo
Amar aquela
multidão.
Maria
Nazaré de C. Laroca
São
Paulo, 28/02/2013
Metrostacio
Paulista
Dum
kelka tempo
Mi
staras ĉe l’engluto
De l’
meĥanismo
De l’
flava metrolinio:
Kiel
Cindrulino
Laboranta
revojn.
Rulŝtuparoj
duope
Serpentas
rondveture
Per
kvin longaj vostoj.
Kaj
ĉiusekunde
Ekaperas
lavango
Je
brakoj, kruroj
Kaj
kapoj enmergitaj
En
enigmojn.
Tiam mi
ekaŭdas krion
El
humaneca sento
En
robota silento mia;
Kaj
momente mi sukcesas ami
Homamason
tian.
Maria
Nazaré de C. Laroca
São
Paulo, 28/02/2013