Dankon, Adonis!

Dankon, Adonis!

Adonis Saliba estas

poezia oceano:

ne eblas per simplaj versoj

(nur riveretoj infanaj)

la dolĉan giganton danki.  

Adonis, nomo impona

pro la belec’ de l’ anim’;

ĉiutage flor’ burĝonas

el la luma koro lia. 

Maria Nazaré Laroca

Juiz de Fora, 29/11/2014.

                                                                       

 Naz'are

                                                               Adonis Saliba

Kial danki, amikino?

Plendisdona poetino.

El viaj amforoj,

vi pure elverŝas 

di'inspiran senhaltan kinon,

kiun ni spektas

tute perplekse,

kiel ĝuindan spiritan vinon.

Rulanta rivero, vi aspektas

kaj montras sin sen ia fino,

Dank´al Dio vi ekzistas,

Gaje, flamante, kaj disdonante

la artojn de via himno.

Naz'are, ni vin rigardas

flarante viajn vervajn kantojn.

Kaj sur la rokoj ni vin gravuros

far viaj eternaj admirantoj. 

Sem limites _ Senlime

Sem limites

Infinita é a liberdade

do meu pensar, pois sou eu

um pensamento de Deus.

 

Vivo na casa mental

de mil janelas que sonham...

e o mar fica no quintal

a desenhar horizontes.

 

Senlime

Senfina estas libero

de mia penso: mi estas

kreita pensad’ de Dio.

 

Mi loĝas en mensa domo

el mil fenestroj revantaj...

kaj maro ĉeestas korte

desegnante horizontojn.

 

Maria Nazaré Laroca

Cabo Frio, 20/11/2014.

 

Dia 20 de novembro _ La 20-an de Novembro

Dia 20 de novembro


Consciência não tem cor,

mas foi preciso criar

o Dia da Consciência Negra,

para se descobri-la  vermelha

como o sangue

que corre nas veias

dos homens de todas as cores.

 

 La 20-an de Novembro

 

Konscio ne enhavas koloron

sed krei oni bezonis

la Tagon de l’ Nigra Konscio

por ke oni eltrovu ghin ruĝan

kiel la sango, kiu fluas

en la vejnoj de l’ homoj

de ĉiaj  ajn koloroj.

 

Maria Nazaré Laroca

Cabo Frio, 20/11/2014.

 

Novembro em Cabo Frio _ Novembre en Kabo Frio

Novembro em Cabo Frio 

A vastidão do mar

descansa inteira nos meus olhos

que percorrem devagar

a praia nua ao sol que se despede:

o mar está de férias.

 

Novembre en Kabo Frio

La vasteco de l’ maro

tute  ripozas en miaj okuloj,

kiuj  malrapide trarigardas

la nudan plaĝon sub la sun',

kiu adiaŭas: la marbord' ferias. 

 

Maria Nazaré Laroca

Cabo Frio, 18/11/2014.

Porcelana _ Porcelano

Porcelana

Movimento-me na cozinha,

meu espaço transitório:

meu provisório jardim.

Telúrica, gosto de ver

a água libertar-se

da torneira da pia:

doce geometria.

Minha mão de espuma

sonha carícias

de porcelana

na xícara:

Ícaro de uma asa

lírica, nesta tarde

que insiste em fazer amor

com o canto dos sabiás.

 Porcelano

  Mi moviĝas en la kuirejo,

  mia nedaŭra spaco:

   provizora ĝarden’.

  

Terece, vidi mi ŝatas

l’akvon, kiu eskapas

el la krano de l’lavujo:

en dolĉa geometrio.

Miaj manoj el ŝaŭm’

revas porcelanajn

karesojn sur taso:

  

Unuflugila Ikar’,

en ĉi posttagmezo,

kiu amore insistas ĝui

la kanton de l’ turdoj.

Maria Nazaré Laroca

Juiz de Fora, 15/11/2014.

                      

Lotusfloro

Serĉante lumon, 

floras lotusfloro

sur akvo ŝlimeja.  

Kvazaŭ perloj,

brilaj akvaj gutoj

forglitas de l’ folioj,  

kiuj ĉiam puras.

Mia anim’ sopiras

al la nobleco humila

de l’ lotusaj floroj,

kiuj marĉon lumigas

per servad' al Dio.

Maria Nazaré Laroca

Juiz de Fora, 12/11/2014.

Átomo _ Atomo

La máxima velocidad de la Madonna de Rafael, 1954. © Salvador Dalí. Fundació Gala - Salvador Dalí, VEGAP, Madrid, 2013

Átomo

Quando penso rocha, vejo

a dor que adorna

meu tornozelo

desde sempre.

Quando penso frágua,

sinto o corpo em fractais

de nuvem; sou grão de luz:

não morro nunca.

Atomo

Kiam mi pripensas rokon,

mi vidas doloron,  

kiu ekde ĉiam

la maleolon ornamas.

Kiam mi pripensas fajron,

la korpon mi sentas

kiel fraktojn el nubo;

lumgrajn’ mi estas:

kaj mortos neniam. 

Maria Nazaré Laroca

Juiz de Fora, 11/11/2014.